Nicht doof, nur nicht fließend (erstmals auf Deutsch bloggen)

Eine neue Sprache als Erwachsene lernen ist schrecklich.

Der Grund dafür ist nicht (nur) die ganz neue Grammatik, die man lernen muss. Ich bin auch nicht wirklich beschämt über meinen ausländischen Akzent. Was mich wirklich brämst bremst, ist der Verlust meiner »Stimme«, meines Sprachstils. In meiner Muttersprache (und auch auf Englisch; die zweite Sprache, die ich gut sprechen kann), ich kenne genug Wörter was ich genau meine zu erklären. Ich kann intelligent klingen, wann ich es möchte. Wann ich möchte, ich kann gewöhnlicher oder witzig klingen. Manchmal kann ich auch etwas flirten.

Das kann ich auf Deutsch (noch) nicht. Ich brauche so lange, ein Satze zu bilden. Ich brauche das Wörterbuch die ganze Zeit. Es gibt so viele Wörter, die ich nicht kenne oder die ich missverstehe. Ich habe keine Synonyme, ich kann nicht über Details und mit meiner gewünschten Nuance reden. Ich bin mich mir immer nicht sicher, ob ich muss »Ihr seid« oder »Sie sind« sagen muss. Ich kenne nicht wie ich mich nicht wie ein »Deutsch-als-Fremdsprache-Buch« klingen kann.

Allerdings, ich habe mich entschiedet, es zu versuchen. Vielleicht folgen bald mehr Posts auf Deutsch.

Προεδρικές Εκλογές 2023

Τες τελευταίες μέρες, στες συζητήσεις με φίλους που την Κύπρο το θέμαν των Προεδρικών παίζει πολλά. Το ίδιον τζιαι ονλάιν, βλέπε για παράδειγμαν το πποστ δαμαί του Ιορδάνους με σχολιασμό τζιαι προβλέψεις.

Η αλήθκεια ένι ότι τούτη η προεκλογική περίοδος εν υπερβολικά πρόωρη. Ακόμα τζιαι τούτον να μεν ήταν όμως, πάλε δυσκολεύκουμαι να δείξω όσον ενδιαφέρον όσον θα επερίμενα.

Με το θέμαν της επανένωσης οριστικά κλειστόν, σαν μόνιμος κάτοικος του εξωτερικού πλέον έν έχω κάποιον ιδιαίτερον stake σε τούτες τες εκλογές. Πολλές αποφάσεις της κυπριακής κυβέρνησης μπόρουν ακόμα να με επηρεάσουν, νναι, αλλά σε τούτην την φάσην τίποτε σε βαθμό που να μπόρει να με κινητοποιήσει.

Πού την άλλην, επειδή έν είμαι απολιτικόν άτομο, εξεκίνησα έσιει λλίον τζιαιρόν τζιαι νιώθω να πνίουμαι κατά κάποιον τρόπον λόγω του ότι έν έχω κάποιον outlet πολιτικής δράσης πλέον. Με τα πολιτικά ζητήματα της Κύπρου να μεν με αφορούν πλέον, αλλά χωρίς δικαίωμαν ψήφου στην Γερμανία, μεινίσκουν φυσικά μόνον οι πολιτικές δράσεις στο επίπεδον βάσης. Φυσικά, τούτα οργανώνονται σχεδόν αποκλειστικά στα γερμανικά (Α! Ε την σύνδεσην με το πρώτον θέμαν του δελτίου) τζιαι στα θκυο χρόνια λοκντάουν τζιαι πολλής δουλειάς, έτσι τζι αλλιώς έν επιδίωξα να εμπλακώ.

Κάπως έτσι βρίσκουμαι στο πολιτικόν περιθώριον για την ώρα. Ήταν μάλλον έναν χρήσιμον διάλειμμα τα τελευταία χρόνια αλλά ήταν αρκετόν.

Veronica Mars (σεζόν 1–3, σειρά)

Πάει τζιαιρός που την τελευταίαν φοράν που είδα κάτι που να με έκαμεν να θυμώσω με το πόσον κακόν ήταν. Τούτη η σειρά teen noir που το 2004 όμως εκατάφερεν το.

Έν είδα την σειρά όταν έφκηκεν, νομίζω έν την είχα καν υπόψιν μου. Έτυχεν να ακούσω έναν ριβιού της πριν μερικούς μήνες τζιαι αποφάσισα να το δοκιμάσω. Είχα πάντα μια συμπάθεια για τα whodunnit.

Δυστυχώς απογοητεύτηκα, γιατί επερίμενα πάρα πολλά που τούντην σειρά. Τα μυστήρια της σειράς έννεν “δίκαια”. Οι λύσεις τους συχνά βασίζουνται σε πληροφορίες που έν τες έσιει ο θεατής, ενώ σε διάφορα σημεία αλλάσουν τα δεδομένα εκ των υστέρων. Η εμμονή της σειράς με το έγκλημαν του βιασμού έσιει σαν αποτέλεσμα πολλά βαθκειά προβληματικές αντιμετωπίσεις που μοιάζουν τόσον παρωχημένες μόλις 10~15 χρόνια μετά.

Νομίζω βέβαια ότι η καλή μου θέληση για την σειράν ετσακκίστηκεν που έναν συγκεκριμένον επεισόδιο της δεύτερης σεζόν που ήταν ασυγχώρητον όσον αφορά τον σεναριακήν συνοχή τζιαι που τζιείντο σημείον τζιαι μετά ήμουν πολλά πιο αυστηρός. Ίσως βέβαια το πρόβλημαν να ήταν ότι η δεύτερη τζιαι η τρίτη σεζόν όντως ήταν κακογραμμένες.

Που την άλλην, όσον τζιαι αν δεν καταφέρνει να είναι τζιείνον που θα έθελα να ένι, εκράτησεν μου το ενδιαφέρον. Σε τούτον εβοηθήσαν πολλά οι χαρακτήρες του Κκιθ, του Γουίβολ τζιαι —αναπάντεχα— του Λόγκαν.