By BobbyBroccoli on YouTube

This is the race for the periodic table, and the man who was willing to do anything to win (Tw)

Γυρισμοί τζιαι ξεπεράσματα

Τα τελευταία χρόνια (#1, #2, #3) κάθε επιστροφή στην Κύπρο για κάποιες τες όποιες υποχρεώσεις (οικογενειακές τζιαι διοικητικές) ξεκινά μιαν περίοδον στρες τες εφτομάες πριν το ταξίδιν τζιαι συνεχίζει με προβλέψιμα ανυπόφορη περίοδο διαμονής με κάποια διαλείμματα.

Η ουσία έν βρίσκεται σε τούτην την διαπίστωσην όμως. Είχα την ευκαιρίαν να καταλάβω καλλύττερα τον εαυτόν μου τζιαι το παρελθόν μου ώστε να ξέρω γιατί νιώθω το τι νιώθω. Ήταν κάτι σημαντικό, έν ήταν εύκολο, αλλά έννεν το τέλος του δρόμου.

Τούτον που ακόμα διαφεύγει μου εν το ξεπέρασμα τούτων των νοητικών εμποδίων.

Sessions

Μιλώντας για διαλείμματα, ίσως η πιο θετική νότα σε τζιείνον το ταξίδιν ήταν η επίσκεψη σε τούντο προσωρινό κκουίαρ καταφύγιον τεχνών στην Λευκωσία. Λλία λεπτά μόνο μέσα στον χώρον ήταν αρκετά για να μου αλλάξουν την διάθεση τζιαι ακόμα να με κάμουν να θέλω να πάω πίσω στον Κύπρο για να συμμετάσχω ξανά σε κάποιαν εκδήλωση τζιαμαί - άσχετα που την δυσφορία που μου προκαλεί ούλλον το υπόλοιπο περιβάλλον.

Σε δεύτερον χρόνον, εσυνειδητοποίησα ότι ακόμα τζιαι στην Γερμανία έν επροσπάθησα να έβρω έτσι τόπους στους οποίους θα νιώθω εξίσου άνετα. Σίουρα μεταξύ σπουδών, πανδημίας, μιας σχέσης με τεράστιον νοητικόν κόστος συντήρησης, τζιαι των πρώτων μηνών στην πρώτην μου δουλειά στο εξωτερικό, τα τελευταία χρόνια έν ήταν τα πιο κατάλληλα για να έβρω κοινότητα. Κάτι τέθκοιο μάλλον πρέπει να γίνει προτεραιότητα.

The Darkness Outside Us (2021, βιβλίο)

Μαζί μου σε τούτον το ταξίδιν είχα τζιαι έναν βιβλίον δανεικόν που μιαν φίλη. Αν τζιαι ιστορία επιστημονικής φαντασίας που την μια, τζιαι με στοιχεία θρίλερ, θκυο κατηγορίες που συνήθως έν με ελκύουν τζιαι τόσον πολλά, το The Darkness Outside Us άρπαξε με κατευθείαν τζιαι έν με άφηκε ως το τέλος.

Εν δύσκολο να μιλήσω για την ιστορία χωρίς να αποκαλύψω την πλοκή τζιαι συνήθως τούτον έννεν τεράστιον πρόβλημα για μέναν αλλά σε τούτην την περίπτωσην νομίζω ότι αρκεί η περίληψη του εκδότη πριν να ξεκινήσεις να το θκιαβάζεις. Αξίζει.

Συγχωρεμένες αμαρτίες του βιβλίου εν το κλισιέ της ψυχροπολεμικής κούρσας του διαστήματος μεταξύ της thinly-disguised φιλελεύθερης Δύσης τζιαι της αυταρχικής Ανατολής τζιαι η για ακόμα μια φοράν κάπως άτσαλη περιγραφή των (ελαφρώς) σεξουαλικών σκηνών, παρόλον που τούτην την φοράν έρκεται που έναν συγγραφέαν που εν γκέι άντρας· όπως έγραψα τζιαι για το προηγούμενον βιβλίον, νομίζω έσιει πιο πολλά να κάμει με το ότι έν σιουρκάζουνται για το αν θέλουν το βιβλίον τους να έσιει ερωτικές σκηνές ή όι, γιαυτόν ρίχνουν το σε περίεργες αλληγορίες.

Η πολλά θετική εντύπωση που μου άφηκεν το The Darkness Outside Us ίσως με κάμει πιο δεχτικόν στο είδος της επιστημονικής φαντασίας στο μέλλον.

Τες προάλλες έγραψα στα γερμανικά κάτι λλία για τες εντυπώσεις μου που το πρώτον Πράιτ που επαρακολούθησα εχτός Κύπρου. Συνοπτικά, ήμουν αρκετά απογοητευμένος επειδή η πορεία που την μιαν ήταν πλήρως αποπολιτικοποιημένη τζιαι που την άλλην ήταν επίσης εντελώς σεμνότυφη - σε βαθμό που όι μόνον έν υπήρξεν ιδιαίτερη έκφραση κουίαρ σεξουαλικότητας πέραν που καμιά σαρανταρκά άτομα (μέσα σε 250 σιιλιάες) ντυμένα με ρούχα μοτόρας τζιαι μάσκες σσιύλλου (που εν μέρος του κκινκ της υποταγής, μαθαίνω), αλλά ούτε καν γκέι ζευκάρκα να κρατούν σιερκές.

Ήταν δηλαδή το εμπορικόν πράιτ στην σειρόττερην του μορφήν· ατέλειωτες ώρες να βλέπεις να ρέσσουν που ομπρός σου διαφημίσεις είτε τραπεζών, είτε λογιστικών οίκων, είτε συνδρομητικών προϊόντων όπως το Spotify, είτε προτεστάντικων επισκοπών, είτε ούλλων των κομμάτων εκτός των ναζί του AfD.

Την επομένην στην δουλειάν, όταν οι στρέιτ-σις συναδέλφοι μου ερωτήσαν με πώς μου εφάνηκεν τζιαι τους είπα ότι απογοητεύτηκα κάπως. Ήβραν το παράξενον. Τζιείνοι είπαν μου, ήταν η καλύττερη εμπειρία της ζωής τους τζιαι επεράσαν τέλεια. Εξεκίνησα να αναρωθκιούμαι για ποιους ένι το Πράιτ του Βερολίνου στο τέλος της ημέρας.

Κάτι μέρες μετά έμαθα ότι έν είμαι ο μόνος με την ίδιαν απορίαν. Είδα κάπου να σχολιάζεται μια συλλογή υπογραφών για την προστασίαν, τάχα, της παιδικής ηλικίας που τα σεξουαλικά έκτροπα στο Πράιτ του Βερολίνου το 2022. Απ’ ότι καταλάβω εν μια καμπάνια των ναζί του AfD με σκοπόν την απαγόρευση του πράιτ μέσα που το πρόσχημαν του ότι εν γεμάτον που φετιχιστές που επιδίδουνται σε δημόσια γαμήσια.

Φουλ παραπληροφόρηση με φωτογραφίες που άλλους τόπους τζιαι χρονιές βέβαια γιατί όπως έγραψα, ανάθθεμαν αν είδα 40 άτομα με στολές φετίχ μέσα σε εκατοντάες σιιλιάες κόσμον, τζιαι ούτε κόσμον να φιλιέται εν είσιεν, πόσον μάλλον να γαμιέται. Ακόμα τζιαι το ρεπορτάσς του queer.de που στολίζεται που μιαν φωτογραφίαν που φετιχιστές χωρίς φανέλλες κάμνει το ίδιον πράμαν - η φωτογραφία εν που το 2019 αλλά έν σου το λαλούν.

Για να το πάρω πίσω όμως, τα σχόλια είχαν να κάμουν με τους γκέι τζιαι λεσβίες που υποστηρίζουν την καμπάνια τζιαι που επίσης πιστεύκουν ότι έν πρέπει να υπάρχει κόσμος με στολές φετίχ στο πράιτ ούτε γεννικά οτιδήποτε σεξουαλικόν (με τον καθέναν να τραβά τες γραμμές αλλού, αφού για κάποιους στα σχόλια ακόμα τζιαι οι drag queen καθαυτές εν “σκληρή πορνογραφία”) γιατί πρέπει να μπόρουν να έρκουνται μωρά στες πορείες τούτες.

Μεινίσκει μου λοιπόν τζιαι εμέναν τζιαι των υπόλοιπων σχολιαστών η απορία λοιπόν, για ποιους εν το πράιτ τελικά; Έχω την εντύπωση ότι ένι μάλλον για τα μωρά στρέιτ υπαλλήλων της PwC.

---

Τζιαι μιλώντας για τούτην την εσσώ-ΛΟΑΤΙΚήν διαμάχην για το ποια εν τα όρια μεταξύ καλών γκέι τζιαι κακών αδερφών, τζιαι το ποιοι δικαιούνται να πηέννουν στο πράτι τζιαι ποιοι πρέπει να κάμνουν ό,τι κάμνουν στο κρεβάτιν τους αλλά να μεν προκαλούν, τούντες μέρες είχαμεν τζιαι την κήρυξην κατάστασης έχταχτης ανάγκης για την ευλογιάν των πιθήκων.

Πιστεύκω ότι έν μπορεί να γίνει κατανοητή η διάσταση των πραμάτων χωρίς γνώσην του γενεαλογικού τραύματος που την πανδημίαν του HIV γύρω στο ‘80. Παρόλον που εγιώ δεν έζησα τζιείντην εποχήν, το τραύμαν, η αντροπή, ο φόος, τούτα ούλλα επαράσαν που γενιάν σε γενιάν -είτε άμεσα, είτε μέσα που την κουλτούρα- τζιαι εκαθορίσαν την ψυχολογικήν μας ανάπτυξην. Σαν τζιαι μέναν ως σχετικά πρόσφατα, πάρα πολλοί νεαροί γκέι παθθαίνουν πανικόν μετά που κάθε φοράν που κάμνουν σεξ, ακόμα τζιαι αν έν υπήρχεν οποιονδήποτε ρίσκον στην συνεύρεσην τους. Σαν αντίδραση σε τούτον τον συνεχήν φόον, πολλοί γκέι αναπτύξαν τοξικές μορφές τούτου του τραύματος· τοξικές δηλαδή σε βαθμό που εκφράζουν μίσος προς όσους έχουν πολλαπλούς σεξουαλικούς συντρόφους ή ακόμα τζιαι προς τζιείνους που χρησιμοποιούν PrEP ώστε να μπορούν να έχουν πολλαπλούς συντρόφους χωρίς το ρίσκο του HIV (δηλαδή που τζιαμαί που ήταν ενάντια σε μια συμπεριφοράν με αυξημένον ρίσκο, εβρεθήκαν να εν ενάντια στο φάρμακο που εξουδετερώνει το ρίσκον αλλά συνεχίζει να επιτρέπει την -πλέον ασφαλήν- συμπεριφοράν).

Κάπου δαμαί έρκεται τζιαι τούτη η νέα επιδημία που φαίνεται για την ώραν, τουλάχιστον στην Γερμανίαν, να μεταδίδεται κυρίως που άντρες που κάμνουν σεξ με άλλους άντρες. Στο Βερολίνον για παράδειγμαν, που εν η πιο επιβαρυμένη πόλη της Γερμανίας, νομίζω η αναλογία ένει γύρω στα 700:1 άντρες:άλλα φύλα την στιγμήν που το γράφω τούτον, τζιαι οι χώροι μετάδοσης εν κυρίως χώροι διασκέδασης για γκέι άντρες.

Υπάρχουν όμως ξανά τούτες οι φωνές μέσα που την κοινότηταν, όπως τζιαι για τα “σσιυλλούθκια” στο πράιτ, που λαλούν ότι τούτη η αρρώσκια εν η τιμωρία για τους κακούς γκέι που γαμιούνται κάθε μέρα με άλλον στο κλαπ. Δυσανάλογες, υπερβολικές αντιδράσεις. Μιλούμεν τωρά για μιαν ασθένειαν που ούτε στο ελάχιστον έν έσιει την καταστροφικήν προοπτική του AIDS όπως ήταν το 80 τζιαι για την οποίαν υπάρχει ήδη εμβόλιο για πρόληψη (τζιαι που απλά εσταμάτησεν να διατίθεται ευρέως επειδή εν υπήρχεν η ανάγκη τες τελευταίες δεκαετίες).

Οι υπηρεσίες υγείας που την άλλην, κάποτε άτσαλα, εκάμαν πιστεύκω το λογικόν· ο διαφωτισμός τζιαι οι προσκλήσεις για εμβολιασμόν στοχεύκουν κυρίως τους άντρες που κάμνουν σεξ με άντρες. Κάποιοι όμως βρίσκουν την στόχευση του εμβολιασμού τζιαι της ενημέρωσης προς εμάς ομοφοβικήν. Σύμφωνοι ότι μπόρει να γινεί με ομοφοβικόν τρόπο, τζιαι εννοείται ότι έν πρόκεται για “ασθένειαν των γκέι” με τον ίδιον τρόπο που ο HPV έννεν “ασθένεια των γεναικών” τζιαι όπως ο HIV επίσης έννεν “ασθένεια των γκέι”, αλλά προφανώς μια ασθένεια που μεταδίδεται με την στενήν σωματικήν επαφήν εννά διασπαρεί πολλά πιο εύκολα μέσα σε πληθυσμούς που έρκουνται σε στενήν σωματικήν επαφή με πολλά διαφορετικά άτομα.

Hauptsache¹, φέρτε εμβόλια του κόσμου. Με το shaming έν κάμνεις υγειονομικήν πολιτικήν.

Heute war Christopher Street Day (Deutschlands LGBT Pride) in Berlin. Für mich war dies das erste Pride, das ich seit 4 oder 5 Jahren besucht habe und das erste insgesamt aussßer Zypern.

Ich hatte nicht geplant, teilzunehmen. Heute früh habe ich an einer Gedenkfeier für einer gestroben schwulen Bekannte teilgenommen. Dort, ein Freund von mir, hat mich empfehlt, zusammen zum CSD zu gehen.

Wir haben einen schönen Platz an der Anfang der Parade gefunden und habe die Leute vorbei laufen sehen.

Ich fand die Parade ein bisschen langweilig. Sie fühlte sich wie eine vierstündige Werbepause mit sehr laut meistens-Techno Musik. Fast keine Firma oder Organisation war auf queere Menschen fokussiert. Sie waren große Konzerne wie Commerzbank oder Ernst & Young.

Es hat mich überrascht, wie de-sexualisiert es war. In vier Stunden, ich habe nur zwei schwulen Paaren, Hand zu halten gesehen. Es war weniger Nacktheit als einem normalen Tag im Berlin.

Alles in allem, es war wie eine Corporate Party mit Musik die ich nicht mag, und eine dünne Folie aus Gay Ästhetik, aber ohne schwulen Sexualität.

Ich glaube, ich bin jedoch zu negativ. Dies war nicht geplant, und ich bin mehr kritisch, wenn etwas nicht geplant ist.