Τες προάλλες έγραψα στα γερμανικά κάτι λλία για τες εντυπώσεις μου που το πρώτον Πράιτ που επαρακολούθησα εχτός Κύπρου. Συνοπτικά, ήμουν αρκετά απογοητευμένος επειδή η πορεία που την μιαν ήταν πλήρως αποπολιτικοποιημένη τζιαι που την άλλην ήταν επίσης εντελώς σεμνότυφη - σε βαθμό που όι μόνον έν υπήρξεν ιδιαίτερη έκφραση κουίαρ σεξουαλικότητας πέραν που καμιά σαρανταρκά άτομα (μέσα σε 250 σιιλιάες) ντυμένα με ρούχα μοτόρας τζιαι μάσκες σσιύλλου (που εν μέρος του κκινκ της υποταγής, μαθαίνω), αλλά ούτε καν γκέι ζευκάρκα να κρατούν σιερκές.

Ήταν δηλαδή το εμπορικόν πράιτ στην σειρόττερην του μορφήν· ατέλειωτες ώρες να βλέπεις να ρέσσουν που ομπρός σου διαφημίσεις είτε τραπεζών, είτε λογιστικών οίκων, είτε συνδρομητικών προϊόντων όπως το Spotify, είτε προτεστάντικων επισκοπών, είτε ούλλων των κομμάτων εκτός των ναζί του AfD.

Την επομένην στην δουλειάν, όταν οι στρέιτ-σις συναδέλφοι μου ερωτήσαν με πώς μου εφάνηκεν τζιαι τους είπα ότι απογοητεύτηκα κάπως. Ήβραν το παράξενον. Τζιείνοι είπαν μου, ήταν η καλύττερη εμπειρία της ζωής τους τζιαι επεράσαν τέλεια. Εξεκίνησα να αναρωθκιούμαι για ποιους ένι το Πράιτ του Βερολίνου στο τέλος της ημέρας.

Κάτι μέρες μετά έμαθα ότι έν είμαι ο μόνος με την ίδιαν απορίαν. Είδα κάπου να σχολιάζεται μια συλλογή υπογραφών για την προστασίαν, τάχα, της παιδικής ηλικίας που τα σεξουαλικά έκτροπα στο Πράιτ του Βερολίνου το 2022. Απ’ ότι καταλάβω εν μια καμπάνια των ναζί του AfD με σκοπόν την απαγόρευση του πράιτ μέσα που το πρόσχημαν του ότι εν γεμάτον που φετιχιστές που επιδίδουνται σε δημόσια γαμήσια.

Φουλ παραπληροφόρηση με φωτογραφίες που άλλους τόπους τζιαι χρονιές βέβαια γιατί όπως έγραψα, ανάθθεμαν αν είδα 40 άτομα με στολές φετίχ μέσα σε εκατοντάες σιιλιάες κόσμον, τζιαι ούτε κόσμον να φιλιέται εν είσιεν, πόσον μάλλον να γαμιέται. Ακόμα τζιαι το ρεπορτάσς του queer.de που στολίζεται που μιαν φωτογραφίαν που φετιχιστές χωρίς φανέλλες κάμνει το ίδιον πράμαν - η φωτογραφία εν που το 2019 αλλά έν σου το λαλούν.

Για να το πάρω πίσω όμως, τα σχόλια είχαν να κάμουν με τους γκέι τζιαι λεσβίες που υποστηρίζουν την καμπάνια τζιαι που επίσης πιστεύκουν ότι έν πρέπει να υπάρχει κόσμος με στολές φετίχ στο πράιτ ούτε γεννικά οτιδήποτε σεξουαλικόν (με τον καθέναν να τραβά τες γραμμές αλλού, αφού για κάποιους στα σχόλια ακόμα τζιαι οι drag queen καθαυτές εν “σκληρή πορνογραφία”) γιατί πρέπει να μπόρουν να έρκουνται μωρά στες πορείες τούτες.

Μεινίσκει μου λοιπόν τζιαι εμέναν τζιαι των υπόλοιπων σχολιαστών η απορία λοιπόν, για ποιους εν το πράιτ τελικά; Έχω την εντύπωση ότι ένι μάλλον για τα μωρά στρέιτ υπαλλήλων της PwC.

---

Τζιαι μιλώντας για τούτην την εσσώ-ΛΟΑΤΙΚήν διαμάχην για το ποια εν τα όρια μεταξύ καλών γκέι τζιαι κακών αδερφών, τζιαι το ποιοι δικαιούνται να πηέννουν στο πράτι τζιαι ποιοι πρέπει να κάμνουν ό,τι κάμνουν στο κρεβάτιν τους αλλά να μεν προκαλούν, τούντες μέρες είχαμεν τζιαι την κήρυξην κατάστασης έχταχτης ανάγκης για την ευλογιάν των πιθήκων.

Πιστεύκω ότι έν μπορεί να γίνει κατανοητή η διάσταση των πραμάτων χωρίς γνώσην του γενεαλογικού τραύματος που την πανδημίαν του HIV γύρω στο ‘80. Παρόλον που εγιώ δεν έζησα τζιείντην εποχήν, το τραύμαν, η αντροπή, ο φόος, τούτα ούλλα επαράσαν που γενιάν σε γενιάν -είτε άμεσα, είτε μέσα που την κουλτούρα- τζιαι εκαθορίσαν την ψυχολογικήν μας ανάπτυξην. Σαν τζιαι μέναν ως σχετικά πρόσφατα, πάρα πολλοί νεαροί γκέι παθθαίνουν πανικόν μετά που κάθε φοράν που κάμνουν σεξ, ακόμα τζιαι αν έν υπήρχεν οποιονδήποτε ρίσκον στην συνεύρεσην τους. Σαν αντίδραση σε τούτον τον συνεχήν φόον, πολλοί γκέι αναπτύξαν τοξικές μορφές τούτου του τραύματος· τοξικές δηλαδή σε βαθμό που εκφράζουν μίσος προς όσους έχουν πολλαπλούς σεξουαλικούς συντρόφους ή ακόμα τζιαι προς τζιείνους που χρησιμοποιούν PrEP ώστε να μπορούν να έχουν πολλαπλούς συντρόφους χωρίς το ρίσκο του HIV (δηλαδή που τζιαμαί που ήταν ενάντια σε μια συμπεριφοράν με αυξημένον ρίσκο, εβρεθήκαν να εν ενάντια στο φάρμακο που εξουδετερώνει το ρίσκον αλλά συνεχίζει να επιτρέπει την -πλέον ασφαλήν- συμπεριφοράν).

Κάπου δαμαί έρκεται τζιαι τούτη η νέα επιδημία που φαίνεται για την ώραν, τουλάχιστον στην Γερμανίαν, να μεταδίδεται κυρίως που άντρες που κάμνουν σεξ με άλλους άντρες. Στο Βερολίνον για παράδειγμαν, που εν η πιο επιβαρυμένη πόλη της Γερμανίας, νομίζω η αναλογία ένει γύρω στα 700:1 άντρες:άλλα φύλα την στιγμήν που το γράφω τούτον, τζιαι οι χώροι μετάδοσης εν κυρίως χώροι διασκέδασης για γκέι άντρες.

Υπάρχουν όμως ξανά τούτες οι φωνές μέσα που την κοινότηταν, όπως τζιαι για τα “σσιυλλούθκια” στο πράιτ, που λαλούν ότι τούτη η αρρώσκια εν η τιμωρία για τους κακούς γκέι που γαμιούνται κάθε μέρα με άλλον στο κλαπ. Δυσανάλογες, υπερβολικές αντιδράσεις. Μιλούμεν τωρά για μιαν ασθένειαν που ούτε στο ελάχιστον έν έσιει την καταστροφικήν προοπτική του AIDS όπως ήταν το 80 τζιαι για την οποίαν υπάρχει ήδη εμβόλιο για πρόληψη (τζιαι που απλά εσταμάτησεν να διατίθεται ευρέως επειδή εν υπήρχεν η ανάγκη τες τελευταίες δεκαετίες).

Οι υπηρεσίες υγείας που την άλλην, κάποτε άτσαλα, εκάμαν πιστεύκω το λογικόν· ο διαφωτισμός τζιαι οι προσκλήσεις για εμβολιασμόν στοχεύκουν κυρίως τους άντρες που κάμνουν σεξ με άντρες. Κάποιοι όμως βρίσκουν την στόχευση του εμβολιασμού τζιαι της ενημέρωσης προς εμάς ομοφοβικήν. Σύμφωνοι ότι μπόρει να γινεί με ομοφοβικόν τρόπο, τζιαι εννοείται ότι έν πρόκεται για “ασθένειαν των γκέι” με τον ίδιον τρόπο που ο HPV έννεν “ασθένεια των γεναικών” τζιαι όπως ο HIV επίσης έννεν “ασθένεια των γκέι”, αλλά προφανώς μια ασθένεια που μεταδίδεται με την στενήν σωματικήν επαφήν εννά διασπαρεί πολλά πιο εύκολα μέσα σε πληθυσμούς που έρκουνται σε στενήν σωματικήν επαφή με πολλά διαφορετικά άτομα.

Hauptsache¹, φέρτε εμβόλια του κόσμου. Με το shaming έν κάμνεις υγειονομικήν πολιτικήν.

Περιεχόμενα του δελτίου:

Ιός

Όταν εξεκίνησα την σειρά πποστ “Things To Do in Berlin” με πρώτον θέμαν τες δημόσιες βιβλιοθήκες, είχα ήδη υπόψιν μου το δεύτερον· τα μουσεία του Βερολίνου.

Κάποιοι φίλοι είχαμεν αποφασίσει ότι θα ήταν καλή ιδέα κάθε Κυριακή να επισκεφτούμαστεν τζιαι ένα.

Η πρώτη τζιαι μόνη ως τωρά επίσκεψη έστειλεν μας όμως ούλλους στην απομόνωση λόγω συμπτωματικού COVID, οπότε η ιδέα αναβάλλεται μέχρι να μειωθεί ο κίνδυνος.

Antifa Cutting Board (podcast)

Φαίνεται ότι η πανδημία ήταν η σπίθα που εχρειάζετουν ώστε να ξεκινήσει η εποχή των podcast στην Κύπρο. Θυμούμαι να ηχογραφούμε θκυό πιλοτικά επεισόδια με κάποιους φίλους τότε όταν εμείνισκα στην Λευκωσία, αλλά οι συνθήκες έν ήταν ώριμες.

Το Antifa Cutting Board εν ένα που τούτα που μόλις εξεκινήσαν. Κάποια παιθκιά που τον αντιφασιστικό χώρο της Λευκωσίας σχολιάζουν την πολιτική κατάσταση στην Κύπρο σε έναν επίπεδο που έν πρόκειται να ακούσει κάποιος ούτε που τα παραδοσιακά μέσα ούτε σε άλλα πιο μέινστριμ podcast.

Στο πρώτον τους επεισόδιου εξηγήσαν αρκετά κατατοπιστικά τι παίζει με την κρατική πολιτική δημιουργίας γκέτο στην Χλώρακα. Τούτον το θέμα εξεκίνησε αφού έφυα ήδη που την Κύπρο τζιαι έν είχα καλήν εικόνα οπότε το επεισόδιον ήταν ιδιαίτερα διαφωτιστικόν.

Το αν θα συνεχίσω να το ακολουθώ έσιει να κάμει μόνο με το πώς νιώθω για την Κύπρο. Τα παιθκιά είμαι σίουρος ότι θα κάμουν εξαιρετική δουλειά.

Νέες σελίδες

Αποφάσισα να το γυρίσω σε φουλ κλασσική μπλογκόσφαιρα του 2005 τζιαι τούτον έν γίνεται χωρίς μια λίστα λινκς προς άλλα μπλογκς που παρακολουθώ: Blogroll

Περιλαββάνει φυσικά τζιαι άλλες σελίδες που παρακολουθώ, όι μόνον μπλογκς. Αλλάξαν οι τζιαιροί.

---

Το επόμενον δελτίον προγραμματίζεται για τες 05/03/2022.