Tracing the Greek Cypriot Dialect: From Marginality to Elevated Visibility by Antonis Pastellopoulos

“A language is a dialect with an army and a navy”. This anonymous, yet famous statement, popularized by linguist Max Weinreich, emphasizes the arbitrariness of the distinction between languages and dialects, drawing our attention towards the political processes behind the decision to codify a particular vernacular into formal language, while condemning other linguistic variants into the subcategory of either the dialect, or the idiom. In Cyprus, the local vernaculars accumulated neither armies nor navies, despite the fact that at least one of them, what we refer to today as the Greek Cypriot dialect, had become the lingua franca of the island by the end of the 19th century, further accumulating its own written literature, while remaining incomprehensible to the mainland Greek speaker.

Λαλώ να δοκιμάσω κάτι νέον. Έναν νιούσλεττερ για τζιείνα τα πράματα που δύσκολα φκάλλουν ολόκληρα πποστ. Εννά προσπαθήσω να έχω έναν κάθε δεύτερον σαββατοκυρίακον. Έν εκουραστήκεν ποττέ να μου λαλούν στο πανεπιστήμιον άλλωστε ότι το γράψιμον εν σαν τον μυν τζιαι θέλει εξάσκηση. Ίσως η συστηματικότητα του νιούσλεττερ να το κάμει πκιο εύκολον να γράψω τζιαι τα πιο μιάλα πποστ που έχω υπόψιν. Auf gehts!

---

Περιεχόμενα του δελτίου:

Γλώσσα

Νομίζω ότι εξεκίνησεν να ξεκαθαρίζει ότι η κύρια γλώσσα του μπλοκ ένι μάλλον τα κυπριακά. Ούλλα τα ουσιαστικά πποστ ως τωρά ήταν κυπριακά τζι ενώ έχω υπόψιν κάτι που θέλω να γράψω στα εγγλέζικα (επειδή εννά κάμνει συνέχειαν αναφορά σε έναν βιβλίον που θκιαβάζω στα αγγλικά), εξεκίνησα να σκέφτουμαι ότι ίσως να το γράψω τζιαι τζιείνον στα κυπριακά. Εννοείται ότι τα γερμανικά για την ώρα εν πκιο πολλά διακοσμητικά. Ίσως να πρέπει να τα τολμήσω παραπάνω αλλά σίουρα έν μπόρω να γράψω δοκίμια στα γερμανικά ακόμα.

Βρίσκω το πάντως ενδιαφέρον που πλέον προτιμώ να γράφω για τον εαυτόν μου στην μητρικήν μου γλώσσαν. Στην εφηβείαν τζιαι στην πρώτην φάσην της ενηλικίωσης ήμουν πεπεισμένος ότι μπόρω να μιλήσω για τούτα τα πράματα πιο ελεύθερα στα αγγλικά. Κάποιοι όντως που τότε ελαλούσαν μου ότι εν επειδή επιτρέπει μου να αποστασιοποιούμαι τζιαι να νιώθω λλιόττερον ευάλωτος. Έν μου άρεσκεν τζιαι ιδιαίτερα τούτη η ερμηνεία. Ήταν εξίσου αλήθκεια ότι ήταν αγγλόφωνες πηγές τζιαι κοινότητες που με πρωτοβοηθήσαν να καταλάβω τι παίζει με μέναν τζιαι που ίσως να ανήκω.

Ίσως οι πρώτοι να είχαν κάποιον δίκαιον όμως. Τον περασμένον χρόνον έμαθα πκιο πολλά για τον εαυτόν μου απ’ ότι την προηγούμενην δεκαετίαν. Ίσως τούτον να μου έδωκεν την δυνατότηταν να μιλήσω για κάποια πράματα πιο άμεσα, πιο αδιαμεσολάβητα τζιαι η ανάγκη να βάλω μιαν απόσταση μεταξύ εμέναν τζιαι των βιωμάτων μου έν υπάρχει τόσον.

Βέβαια επειδή έν μοιράζουμαι την ιδεολογίαν του Μόντη¹, σκέφτουμαι κάποτε ότι τούτον καταδικάζει το μπλοκ στο να μεν έβρει ποττέ αναγνώστες. Επειδή όμως ούτε analytics έχω, ούτε σύστημα σχολίων, εν θα μάθω ποττέ αν θκιαβάζει κανένας εχτός αν μου στείλουν ίμειλ με το κουμπούιν στο sidebar.

Τι είδα ή εθκιέβασα τελευταία

Out of Character (βιβλίο)

Το Out of Character εν το δεύτερον ρομάντζον στην σειρά True Colors της συγγραφέας Άνναμπεθ Άλπερτ.

Το βιβλίον τούτον ήταν η πρώτη φορά μετά που σχεδόν μια δεκαετία που εθκιάβασα μυθοπλασίαν που να επικεντρώνεται γύρω που μια γκέι σχέσην. Μέσα σε ούλλα τα πράματα που εδούλεψα τον τελευταίον χρόνο ήταν τζιαι τούτη η ιδέα ότι ζούμεν σε έναν αβάσταχτα στρέιτ κόσμον to begin with, τζιαι το ότι έν επροσπάθουν καν να θκιαβάσω μυθοπλασία που να αναπαραστά σχέσεις σαν τζιείνες που έχω, μάλλον έν βοηθά με την αυτοαποδοχήν.

Το Out of Character πάντως έν ένι τίποτε κοσμοϊστορικόν. Μόνον τζιαι μόνον που η περίληψη του ξεκινά με τα κλισιέ που περιλαμβάνει (“It’s friends-to-enemies-to-friends-to-lovers in this LGBTQIA+ Romance for fans of Red, White & Royal Blue and The Pros of Cons”) νομίζω κάμνει το ξεκάθαρον ότι πρόκειται απλά για μερικές ώρες ευχάριστης ανάγνωσης.

Η ιστορία ακολουθά τον Τζιάσπερ τζιαι τον Μάιλο όταν ξαναμιλούν για πρώτη φορά μετά που κάτι χρόνια, όταν εν τζιαι οι θκυο γύρω στα 21. Παιδικοί φίλοι ως το λύκειο, ώσπου ο Τζιάσπερ ανακοίνωσεν στον κόσμο ότι εν γκέι, τζιαι ο Μάιλο εξέκοψεν που μιτά του τζιαι εξεκίνησε να χώννεται πίσω που τους μπούληες που εμάχουνταν του Τζιάσπερ τζιαι τους φίλους του που το anime club. Μετά που χρόνια, ο Μάιλο εβρέθηκεν στην ανάγκην του Τζιάσπερ γιατί έχασεν τον άσπρον δράκον με τα μπλέ μάθκια που τράπουλαν του αρφού του.

Η αφήγηση εναλλάσσεται μεταξύ των θκυο τους, κάτι που βρίσκω μιαν αρκετά δυνατήν επιλογήν, αφού η αναθέρμανση της σχέσης τους έν τζιαι για τους θκυο μια μεγάλη εσωτερική διαμάχη. Δυστυχώς όμως ξεγυμνώνει τον χαρακτήρα του Τζιάσπερ. Ο Τζιάσπερ σαν χαρακτήρας έσιει ελάχιστον βάθος, εν μόνον οριακά καλλύτερος που τούτην την καρικατούρα του Straight Gay Teen. Όπως λαλεί τζιαι το σκετσς, το σιειρόττερο πράμαν που του εσυνέβηκεν ποττέ τζιαι πρόκειται να του συμβεί στο μέλλον ένι ότι κάποιος στον δρόμον είπεν τον ππούστιην. Τα κεφάλαια του Μάιλο που την άλλην εν πολλά πιο ενδιαφέροντα. Ο Μάιλο έσιει πραγματικά εμπόδια να αντιμετωπίσει τζιαι έσιει πραγματικόν character arc.

Γενικά όμως το βιβλίο θκιαβάζεται εύκολα τζιαι τα κεφάλαια του Μάιλο τουλάχιστον αφήννουν σε λλίον να σκεφτείς αν προσεγγίζεις το βιβλίο με τούτην την διάθεση - αν σε αναγκάζει όμως. Το μόνον πράμαν που με έκαμεν να ξιώ την κκελλέν μου όμως εν οι σκηνές με σεξ. Ήταν τόσον περίεργα γραμμένες - η συγγραφέα εμπορούσεν να τα περιγράψει μόνον μεταφορικά τζιαι ακόμα τζιαι για τα προφυλακτικά εχρησιμοποίαν ευφημισμούς. Έν έχω ιδέα γιατί. Αν δεν έθελε να γράψει ερωτικήν ιστορία, ας μεν έβαλλεν σκηνές με σεξ.

The Orbital Children (μίνι σειρά)

Το The Orbital Children εν μια μίνι σειρά ή κινηματογραφική διλογία (ανάλογα πού εννά το δεις) άνιμε επιστημονικής φαντασίας του Μίτσουο Ίσο.

Στο κοντινό 2045, η Google-SpaceX επετύχαν να κάμουν τον αποικισμό του διαστήματος οικονομικά βιώσιμο με την βοήθεια υπερ-τεχνητής νοημοσύνης αλλά όταν το πιο προηγμένο ΑΙ φτάννει στο συμπέρασμα ότι για να σωθεί η ανθρωπότητα πρέπει να πεθάνουν οι αθθρώποι, τότε ο ΟΗΕ επεμβαίνει για να βάλει νομικά όρια στο πόσον έξυπνα μπορούν να είναι τα AI.

Το τι ακολουθεί έν ατέλειωτο μπλα μπλα με technobabble που κάμνει το Doctor Who να ακούεται ευφυές μπροστά του, τζιαι έναν ηθικό δίδαγμα all over the place που έν έσιει καμιά εσωτερική συνέπεια.

Βλέπεται σε έναν ή θκυο μέρες αλλά μόνον με τον νουν σβηστόν.

---

Τέλος του δελτίου. Το επόμενον δελτίον προγραμματίζεται για τες 19/02/2022.