Γυρισμοί τζιαι ξεπεράσματα

Τα τελευταία χρόνια (#1, #2, #3) κάθε επιστροφή στην Κύπρο για κάποιες τες όποιες υποχρεώσεις (οικογενειακές τζιαι διοικητικές) ξεκινά μιαν περίοδον στρες τες εφτομάες πριν το ταξίδιν τζιαι συνεχίζει με προβλέψιμα ανυπόφορη περίοδο διαμονής με κάποια διαλείμματα.

Η ουσία έν βρίσκεται σε τούτην την διαπίστωσην όμως. Είχα την ευκαιρίαν να καταλάβω καλλύττερα τον εαυτόν μου τζιαι το παρελθόν μου ώστε να ξέρω γιατί νιώθω το τι νιώθω. Ήταν κάτι σημαντικό, έν ήταν εύκολο, αλλά έννεν το τέλος του δρόμου.

Τούτον που ακόμα διαφεύγει μου εν το ξεπέρασμα τούτων των νοητικών εμποδίων.

Sessions

Μιλώντας για διαλείμματα, ίσως η πιο θετική νότα σε τζιείνον το ταξίδιν ήταν η επίσκεψη σε τούντο προσωρινό κκουίαρ καταφύγιον τεχνών στην Λευκωσία. Λλία λεπτά μόνο μέσα στον χώρον ήταν αρκετά για να μου αλλάξουν την διάθεση τζιαι ακόμα να με κάμουν να θέλω να πάω πίσω στον Κύπρο για να συμμετάσχω ξανά σε κάποιαν εκδήλωση τζιαμαί - άσχετα που την δυσφορία που μου προκαλεί ούλλον το υπόλοιπο περιβάλλον.

Σε δεύτερον χρόνον, εσυνειδητοποίησα ότι ακόμα τζιαι στην Γερμανία έν επροσπάθησα να έβρω έτσι τόπους στους οποίους θα νιώθω εξίσου άνετα. Σίουρα μεταξύ σπουδών, πανδημίας, μιας σχέσης με τεράστιον νοητικόν κόστος συντήρησης, τζιαι των πρώτων μηνών στην πρώτην μου δουλειά στο εξωτερικό, τα τελευταία χρόνια έν ήταν τα πιο κατάλληλα για να έβρω κοινότητα. Κάτι τέθκοιο μάλλον πρέπει να γίνει προτεραιότητα.

The Darkness Outside Us (2021, βιβλίο)

Μαζί μου σε τούτον το ταξίδιν είχα τζιαι έναν βιβλίον δανεικόν που μιαν φίλη. Αν τζιαι ιστορία επιστημονικής φαντασίας που την μια, τζιαι με στοιχεία θρίλερ, θκυο κατηγορίες που συνήθως έν με ελκύουν τζιαι τόσον πολλά, το The Darkness Outside Us άρπαξε με κατευθείαν τζιαι έν με άφηκε ως το τέλος.

Εν δύσκολο να μιλήσω για την ιστορία χωρίς να αποκαλύψω την πλοκή τζιαι συνήθως τούτον έννεν τεράστιον πρόβλημα για μέναν αλλά σε τούτην την περίπτωσην νομίζω ότι αρκεί η περίληψη του εκδότη πριν να ξεκινήσεις να το θκιαβάζεις. Αξίζει.

Συγχωρεμένες αμαρτίες του βιβλίου εν το κλισιέ της ψυχροπολεμικής κούρσας του διαστήματος μεταξύ της thinly-disguised φιλελεύθερης Δύσης τζιαι της αυταρχικής Ανατολής τζιαι η για ακόμα μια φοράν κάπως άτσαλη περιγραφή των (ελαφρώς) σεξουαλικών σκηνών, παρόλον που τούτην την φοράν έρκεται που έναν συγγραφέαν που εν γκέι άντρας· όπως έγραψα τζιαι για το προηγούμενον βιβλίον, νομίζω έσιει πιο πολλά να κάμει με το ότι έν σιουρκάζουνται για το αν θέλουν το βιβλίον τους να έσιει ερωτικές σκηνές ή όι, γιαυτόν ρίχνουν το σε περίεργες αλληγορίες.

Η πολλά θετική εντύπωση που μου άφηκεν το The Darkness Outside Us ίσως με κάμει πιο δεχτικόν στο είδος της επιστημονικής φαντασίας στο μέλλον.

Nicht doof, nur nicht fließend (erstmals auf Deutsch bloggen)

Eine neue Sprache als Erwachsene lernen ist schrecklich.

Der Grund dafür ist nicht (nur) die ganz neue Grammatik, die man lernen muss. Ich bin auch nicht wirklich beschämt über meinen ausländischen Akzent. Was mich wirklich brämst bremst, ist der Verlust meiner »Stimme«, meines Sprachstils. In meiner Muttersprache (und auch auf Englisch; die zweite Sprache, die ich gut sprechen kann), ich kenne genug Wörter was ich genau meine zu erklären. Ich kann intelligent klingen, wann ich es möchte. Wann ich möchte, ich kann gewöhnlicher oder witzig klingen. Manchmal kann ich auch etwas flirten.

Das kann ich auf Deutsch (noch) nicht. Ich brauche so lange, ein Satze zu bilden. Ich brauche das Wörterbuch die ganze Zeit. Es gibt so viele Wörter, die ich nicht kenne oder die ich missverstehe. Ich habe keine Synonyme, ich kann nicht über Details und mit meiner gewünschten Nuance reden. Ich bin mich mir immer nicht sicher, ob ich muss »Ihr seid« oder »Sie sind« sagen muss. Ich kenne nicht wie ich mich nicht wie ein »Deutsch-als-Fremdsprache-Buch« klingen kann.

Allerdings, ich habe mich entschiedet, es zu versuchen. Vielleicht folgen bald mehr Posts auf Deutsch.

Προεδρικές Εκλογές 2023

Τες τελευταίες μέρες, στες συζητήσεις με φίλους που την Κύπρο το θέμαν των Προεδρικών παίζει πολλά. Το ίδιον τζιαι ονλάιν, βλέπε για παράδειγμαν το πποστ δαμαί του Ιορδάνους με σχολιασμό τζιαι προβλέψεις.

Η αλήθκεια ένι ότι τούτη η προεκλογική περίοδος εν υπερβολικά πρόωρη. Ακόμα τζιαι τούτον να μεν ήταν όμως, πάλε δυσκολεύκουμαι να δείξω όσον ενδιαφέρον όσον θα επερίμενα.

Με το θέμαν της επανένωσης οριστικά κλειστόν, σαν μόνιμος κάτοικος του εξωτερικού πλέον έν έχω κάποιον ιδιαίτερον stake σε τούτες τες εκλογές. Πολλές αποφάσεις της κυπριακής κυβέρνησης μπόρουν ακόμα να με επηρεάσουν, νναι, αλλά σε τούτην την φάσην τίποτε σε βαθμό που να μπόρει να με κινητοποιήσει.

Πού την άλλην, επειδή έν είμαι απολιτικόν άτομο, εξεκίνησα έσιει λλίον τζιαιρόν τζιαι νιώθω να πνίουμαι κατά κάποιον τρόπον λόγω του ότι έν έχω κάποιον outlet πολιτικής δράσης πλέον. Με τα πολιτικά ζητήματα της Κύπρου να μεν με αφορούν πλέον, αλλά χωρίς δικαίωμαν ψήφου στην Γερμανία, μεινίσκουν φυσικά μόνον οι πολιτικές δράσεις στο επίπεδον βάσης. Φυσικά, τούτα οργανώνονται σχεδόν αποκλειστικά στα γερμανικά (Α! Ε την σύνδεσην με το πρώτον θέμαν του δελτίου) τζιαι στα θκυο χρόνια λοκντάουν τζιαι πολλής δουλειάς, έτσι τζι αλλιώς έν επιδίωξα να εμπλακώ.

Κάπως έτσι βρίσκουμαι στο πολιτικόν περιθώριον για την ώρα. Ήταν μάλλον έναν χρήσιμον διάλειμμα τα τελευταία χρόνια αλλά ήταν αρκετόν.

Veronica Mars (σεζόν 1–3, σειρά)

Πάει τζιαιρός που την τελευταίαν φοράν που είδα κάτι που να με έκαμεν να θυμώσω με το πόσον κακόν ήταν. Τούτη η σειρά teen noir που το 2004 όμως εκατάφερεν το.

Έν είδα την σειρά όταν έφκηκεν, νομίζω έν την είχα καν υπόψιν μου. Έτυχεν να ακούσω έναν ριβιού της πριν μερικούς μήνες τζιαι αποφάσισα να το δοκιμάσω. Είχα πάντα μια συμπάθεια για τα whodunnit.

Δυστυχώς απογοητεύτηκα, γιατί επερίμενα πάρα πολλά που τούντην σειρά. Τα μυστήρια της σειράς έννεν “δίκαια”. Οι λύσεις τους συχνά βασίζουνται σε πληροφορίες που έν τες έσιει ο θεατής, ενώ σε διάφορα σημεία αλλάσουν τα δεδομένα εκ των υστέρων. Η εμμονή της σειράς με το έγκλημαν του βιασμού έσιει σαν αποτέλεσμα πολλά βαθκειά προβληματικές αντιμετωπίσεις που μοιάζουν τόσον παρωχημένες μόλις 10~15 χρόνια μετά.

Νομίζω βέβαια ότι η καλή μου θέληση για την σειράν ετσακκίστηκεν που έναν συγκεκριμένον επεισόδιο της δεύτερης σεζόν που ήταν ασυγχώρητον όσον αφορά τον σεναριακήν συνοχή τζιαι που τζιείντο σημείον τζιαι μετά ήμουν πολλά πιο αυστηρός. Ίσως βέβαια το πρόβλημαν να ήταν ότι η δεύτερη τζιαι η τρίτη σεζόν όντως ήταν κακογραμμένες.

Που την άλλην, όσον τζιαι αν δεν καταφέρνει να είναι τζιείνον που θα έθελα να ένι, εκράτησεν μου το ενδιαφέρον. Σε τούτον εβοηθήσαν πολλά οι χαρακτήρες του Κκιθ, του Γουίβολ τζιαι —αναπάντεχα— του Λόγκαν.

Ολλανδία για μιαν μέρα

Έναν που τα ευτυχήματα του να τελειώννεις τες σπουδές σου κατά 75% κατά την διάρκειαν των λοκντάουν εν ότι ακυρωθήκαν οι τελετές αποφοίτησης. Που την άλλην, σημαίνει ότι οι συμφοιτητές σου ήταν που το δεύτερον εξάμηνο διασκορπισμένοι παντού την Ευρώπη τζιαι έβλεπες τους μόνον που τα κουτούθκια του Zoom.

Τες προάλλες, με λλιόττερον notice απ’ ότι θα έθελα (βλ. επόμενον θέμα), οργανώθηκεν έναν ριγιούνιον στην Ολλανδία.

Το ταξίδιν εξεκίνησε χαράματα με το InterCity Express ως την κεντρική Γερμανία τζιαι στην συνέχεια ερίξαμε ταχύτητα για να φτάσουμε σε έναν χωρκόν κοντά στον ποταμόν Εμς, πριν τα σύνορα Κάτω Σαξωνίας τζιαι της ολλανδικής επαρχίας του Χρόνινγκεν. Μετά, τζιαι στερεοτυπικά γερμανικά, έπρεπε να συνεχίσουμε με λεωφορείο ως την πόλη του Χρόνινγκεν επειδή η σιδηροδρομική γέφυρα που ενώνει τες θκυο χώρες εφατσσίθην που ποταμόπλοιον το 2015 (!) τζιαι έσιει 7 χρόνια που η Γερμανία έν αξιώθηκεν να την σάσει. Κουβέντα για άλλον πποστ, αλλά ένι να φρίττεις με την αλλεργία στες επενδύσεις σε βασικές υποδομές στην Γερμανία, άμπα τζιαι έν φκει ισοζυγισμένος ο προϋπολογισμός.

Η αλλαγή που το Βερολίνο στο Χρόνινγκεν έκαμεν μου εντύπωσην. Καταρχάς το Χρόνιγκεν εν έναν μεγάλον χωρκόν. Ενώ έζησα τζιαμαί μόνον 3 μήνες, εν μέσω πρώτου -αυστηρού- λόκνταουν πριν 2 χρόνια, έν εχρειάστηκε να ανοίξω χάρτη για να πάω οπουδήποτε. Τα πάντα ήταν 15 λεπτά με τα πόθκια τζιαι ήταν αρκετό να ακολουθείς τες ταπέλλες. Σαν τουρίστας ουσιαστικά, τούτον ήταν τέλειο. Μάλλον όμως θα επεθάνισκα που την βαρεμάρα αν έπρεπεν να ζήσω τζιαμαί.

Που την άλλην, ούλλες οι τιμές ετριπλασιαστήκαν μετά τα σύνορα. Το κόστος ζωής στην Ολλανδία εν εξωφρενικό, όποθεν τζιαι να το πκιάσεις. Τι τζι αν έσιει πιο χαμηλούς μισθούς, κρίση στέγης τζιαι πληθωρισμό εκτός ελέγχου η Γερμανία, μπροστά στην Ολλανδία έχουμε απίστευτην αγοραστική δύναμη. Για την ώραν.

The Man with the Answers · Sprung ins kalte Wasser (ταινία)

Πριν το ταξίδιν είχα την ευκαιρία να δω την ταινίαν The Man with the Answers (2021) στο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών του Βερολίνου.

Εθκιάλεξα να προσπαθήσω να δω τούτην την ταινία, ξέροντας ότι έχω τον χρόνο να δω μόνον μια, επειδή έν κυπριακή συμπαραγωγή. Μπορώ να πω βέβαια ότι το μόνον κυπριακό πέραν που την χρηματοδότησην εν ο ηθοποιός Αντώνης Κατσαρής που εμφανίζεται μόνον σε μια σκηνή (βλέπε τζιαι τρέιλερ που κάτω).

Τούτον όμως έν σημαίνει ότι είσιεν κάτι κακόν η ταινία. Αντίθετα, θεωρώ ότι αξίζει να την δει κάποιος. Για μέναν εξεχώρισεν η ερμηνεία του Έλληνα, του Βίκτωρα (Βασίλης Μαγουλιώτης) τζιαι η σκηνοθεσία που πκιάννει εντελώς το πνεύμα του gay male gaze ώστε χωρίς να σου πει ποτέ με λέξεις ότι οι χαρακτήρες έλκουνται ερωτικά καταφέρνει να το μεταφέρει χωρίς χώρο για ασάφεια. Έν ισχυρίζουμαι ότι έν κάποια καινοτομία της ταινίας, αλλά πιο πολλά δείχνει ότι οι ταινίες τζιαι σειρές που επαρακολούθησα ως τωρά τείνουν να εν γραμμένες τζιαι σκηνοθετημένες που στρέιτ άτομα τζιαι άρα οι χαρακτήρες αγωνίζουνται να με πείσουν ότι εν γκέι με τα λόγια τους.

Μια αδυναμία της ταινίας εν ο μη-συμπαθητικός χαρακτήρας του Γερμανού, του Ματίας. Στες μέρες μας, το να γράφεις έναν χαρακτήρα που εν χωρίς υπερβολή ένας pick-up artist χωρίς να τον φωτίζεις σε ξεκάθαρα αρνητικό φως ή χωρίς να του διας έναν ξεκάθαρο redemption arc εν αρκετά ανεύθυνο.

Αν η ταινία παίζει σε έναν φεστιβάλ κοντά σας, σίουρα δείτε την.

Το σημερινό δελτίο προσπερνώ το. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία που συνεχίζεται για δέκατη μέρα χωρίς έστω μια προσωρινήν κατάπαυσην του πυρός εξεπέρασεν τες πιο απαισιόδοξες προβλέψεις μου.

---

Το επόμενον δελτίον προγραμματίζεται για τες 19/03/2022.

Περιεχόμενα του δελτίου:

Ιός

Όταν εξεκίνησα την σειρά πποστ “Things To Do in Berlin” με πρώτον θέμαν τες δημόσιες βιβλιοθήκες, είχα ήδη υπόψιν μου το δεύτερον· τα μουσεία του Βερολίνου.

Κάποιοι φίλοι είχαμεν αποφασίσει ότι θα ήταν καλή ιδέα κάθε Κυριακή να επισκεφτούμαστεν τζιαι ένα.

Η πρώτη τζιαι μόνη ως τωρά επίσκεψη έστειλεν μας όμως ούλλους στην απομόνωση λόγω συμπτωματικού COVID, οπότε η ιδέα αναβάλλεται μέχρι να μειωθεί ο κίνδυνος.

Antifa Cutting Board (podcast)

Φαίνεται ότι η πανδημία ήταν η σπίθα που εχρειάζετουν ώστε να ξεκινήσει η εποχή των podcast στην Κύπρο. Θυμούμαι να ηχογραφούμε θκυό πιλοτικά επεισόδια με κάποιους φίλους τότε όταν εμείνισκα στην Λευκωσία, αλλά οι συνθήκες έν ήταν ώριμες.

Το Antifa Cutting Board εν ένα που τούτα που μόλις εξεκινήσαν. Κάποια παιθκιά που τον αντιφασιστικό χώρο της Λευκωσίας σχολιάζουν την πολιτική κατάσταση στην Κύπρο σε έναν επίπεδο που έν πρόκειται να ακούσει κάποιος ούτε που τα παραδοσιακά μέσα ούτε σε άλλα πιο μέινστριμ podcast.

Στο πρώτον τους επεισόδιου εξηγήσαν αρκετά κατατοπιστικά τι παίζει με την κρατική πολιτική δημιουργίας γκέτο στην Χλώρακα. Τούτον το θέμα εξεκίνησε αφού έφυα ήδη που την Κύπρο τζιαι έν είχα καλήν εικόνα οπότε το επεισόδιον ήταν ιδιαίτερα διαφωτιστικόν.

Το αν θα συνεχίσω να το ακολουθώ έσιει να κάμει μόνο με το πώς νιώθω για την Κύπρο. Τα παιθκιά είμαι σίουρος ότι θα κάμουν εξαιρετική δουλειά.

Νέες σελίδες

Αποφάσισα να το γυρίσω σε φουλ κλασσική μπλογκόσφαιρα του 2005 τζιαι τούτον έν γίνεται χωρίς μια λίστα λινκς προς άλλα μπλογκς που παρακολουθώ: Blogroll

Περιλαββάνει φυσικά τζιαι άλλες σελίδες που παρακολουθώ, όι μόνον μπλογκς. Αλλάξαν οι τζιαιροί.

---

Το επόμενον δελτίον προγραμματίζεται για τες 05/03/2022.

Λαλώ να δοκιμάσω κάτι νέον. Έναν νιούσλεττερ για τζιείνα τα πράματα που δύσκολα φκάλλουν ολόκληρα πποστ. Εννά προσπαθήσω να έχω έναν κάθε δεύτερον σαββατοκυρίακον. Έν εκουραστήκεν ποττέ να μου λαλούν στο πανεπιστήμιον άλλωστε ότι το γράψιμον εν σαν τον μυν τζιαι θέλει εξάσκηση. Ίσως η συστηματικότητα του νιούσλεττερ να το κάμει πκιο εύκολον να γράψω τζιαι τα πιο μιάλα πποστ που έχω υπόψιν. Auf gehts!

---

Περιεχόμενα του δελτίου:

Γλώσσα

Νομίζω ότι εξεκίνησεν να ξεκαθαρίζει ότι η κύρια γλώσσα του μπλοκ ένι μάλλον τα κυπριακά. Ούλλα τα ουσιαστικά πποστ ως τωρά ήταν κυπριακά τζι ενώ έχω υπόψιν κάτι που θέλω να γράψω στα εγγλέζικα (επειδή εννά κάμνει συνέχειαν αναφορά σε έναν βιβλίον που θκιαβάζω στα αγγλικά), εξεκίνησα να σκέφτουμαι ότι ίσως να το γράψω τζιαι τζιείνον στα κυπριακά. Εννοείται ότι τα γερμανικά για την ώρα εν πκιο πολλά διακοσμητικά. Ίσως να πρέπει να τα τολμήσω παραπάνω αλλά σίουρα έν μπόρω να γράψω δοκίμια στα γερμανικά ακόμα.

Βρίσκω το πάντως ενδιαφέρον που πλέον προτιμώ να γράφω για τον εαυτόν μου στην μητρικήν μου γλώσσαν. Στην εφηβείαν τζιαι στην πρώτην φάσην της ενηλικίωσης ήμουν πεπεισμένος ότι μπόρω να μιλήσω για τούτα τα πράματα πιο ελεύθερα στα αγγλικά. Κάποιοι όντως που τότε ελαλούσαν μου ότι εν επειδή επιτρέπει μου να αποστασιοποιούμαι τζιαι να νιώθω λλιόττερον ευάλωτος. Έν μου άρεσκεν τζιαι ιδιαίτερα τούτη η ερμηνεία. Ήταν εξίσου αλήθκεια ότι ήταν αγγλόφωνες πηγές τζιαι κοινότητες που με πρωτοβοηθήσαν να καταλάβω τι παίζει με μέναν τζιαι που ίσως να ανήκω.

Ίσως οι πρώτοι να είχαν κάποιον δίκαιον όμως. Τον περασμένον χρόνον έμαθα πκιο πολλά για τον εαυτόν μου απ’ ότι την προηγούμενην δεκαετίαν. Ίσως τούτον να μου έδωκεν την δυνατότηταν να μιλήσω για κάποια πράματα πιο άμεσα, πιο αδιαμεσολάβητα τζιαι η ανάγκη να βάλω μιαν απόσταση μεταξύ εμέναν τζιαι των βιωμάτων μου έν υπάρχει τόσον.

Βέβαια επειδή έν μοιράζουμαι την ιδεολογίαν του Μόντη¹, σκέφτουμαι κάποτε ότι τούτον καταδικάζει το μπλοκ στο να μεν έβρει ποττέ αναγνώστες. Επειδή όμως ούτε analytics έχω, ούτε σύστημα σχολίων, εν θα μάθω ποττέ αν θκιαβάζει κανένας εχτός αν μου στείλουν ίμειλ με το κουμπούιν στο sidebar.

Τι είδα ή εθκιέβασα τελευταία

Out of Character (βιβλίο)

Το Out of Character εν το δεύτερον ρομάντζον στην σειρά True Colors της συγγραφέας Άνναμπεθ Άλπερτ.

Το βιβλίον τούτον ήταν η πρώτη φορά μετά που σχεδόν μια δεκαετία που εθκιάβασα μυθοπλασίαν που να επικεντρώνεται γύρω που μια γκέι σχέσην. Μέσα σε ούλλα τα πράματα που εδούλεψα τον τελευταίον χρόνο ήταν τζιαι τούτη η ιδέα ότι ζούμεν σε έναν αβάσταχτα στρέιτ κόσμον to begin with, τζιαι το ότι έν επροσπάθουν καν να θκιαβάσω μυθοπλασία που να αναπαραστά σχέσεις σαν τζιείνες που έχω, μάλλον έν βοηθά με την αυτοαποδοχήν.

Το Out of Character πάντως έν ένι τίποτε κοσμοϊστορικόν. Μόνον τζιαι μόνον που η περίληψη του ξεκινά με τα κλισιέ που περιλαμβάνει (“It’s friends-to-enemies-to-friends-to-lovers in this LGBTQIA+ Romance for fans of Red, White & Royal Blue and The Pros of Cons”) νομίζω κάμνει το ξεκάθαρον ότι πρόκειται απλά για μερικές ώρες ευχάριστης ανάγνωσης.

Η ιστορία ακολουθά τον Τζιάσπερ τζιαι τον Μάιλο όταν ξαναμιλούν για πρώτη φορά μετά που κάτι χρόνια, όταν εν τζιαι οι θκυο γύρω στα 21. Παιδικοί φίλοι ως το λύκειο, ώσπου ο Τζιάσπερ ανακοίνωσεν στον κόσμο ότι εν γκέι, τζιαι ο Μάιλο εξέκοψεν που μιτά του τζιαι εξεκίνησε να χώννεται πίσω που τους μπούληες που εμάχουνταν του Τζιάσπερ τζιαι τους φίλους του που το anime club. Μετά που χρόνια, ο Μάιλο εβρέθηκεν στην ανάγκην του Τζιάσπερ γιατί έχασεν τον άσπρον δράκον με τα μπλέ μάθκια που τράπουλαν του αρφού του.

Η αφήγηση εναλλάσσεται μεταξύ των θκυο τους, κάτι που βρίσκω μιαν αρκετά δυνατήν επιλογήν, αφού η αναθέρμανση της σχέσης τους έν τζιαι για τους θκυο μια μεγάλη εσωτερική διαμάχη. Δυστυχώς όμως ξεγυμνώνει τον χαρακτήρα του Τζιάσπερ. Ο Τζιάσπερ σαν χαρακτήρας έσιει ελάχιστον βάθος, εν μόνον οριακά καλλύτερος που τούτην την καρικατούρα του Straight Gay Teen. Όπως λαλεί τζιαι το σκετσς, το σιειρόττερο πράμαν που του εσυνέβηκεν ποττέ τζιαι πρόκειται να του συμβεί στο μέλλον ένι ότι κάποιος στον δρόμον είπεν τον ππούστιην. Τα κεφάλαια του Μάιλο που την άλλην εν πολλά πιο ενδιαφέροντα. Ο Μάιλο έσιει πραγματικά εμπόδια να αντιμετωπίσει τζιαι έσιει πραγματικόν character arc.

Γενικά όμως το βιβλίο θκιαβάζεται εύκολα τζιαι τα κεφάλαια του Μάιλο τουλάχιστον αφήννουν σε λλίον να σκεφτείς αν προσεγγίζεις το βιβλίο με τούτην την διάθεση - αν σε αναγκάζει όμως. Το μόνον πράμαν που με έκαμεν να ξιώ την κκελλέν μου όμως εν οι σκηνές με σεξ. Ήταν τόσον περίεργα γραμμένες - η συγγραφέα εμπορούσεν να τα περιγράψει μόνον μεταφορικά τζιαι ακόμα τζιαι για τα προφυλακτικά εχρησιμοποίαν ευφημισμούς. Έν έχω ιδέα γιατί. Αν δεν έθελε να γράψει ερωτικήν ιστορία, ας μεν έβαλλεν σκηνές με σεξ.

The Orbital Children (μίνι σειρά)

Το The Orbital Children εν μια μίνι σειρά ή κινηματογραφική διλογία (ανάλογα πού εννά το δεις) άνιμε επιστημονικής φαντασίας του Μίτσουο Ίσο.

Στο κοντινό 2045, η Google-SpaceX επετύχαν να κάμουν τον αποικισμό του διαστήματος οικονομικά βιώσιμο με την βοήθεια υπερ-τεχνητής νοημοσύνης αλλά όταν το πιο προηγμένο ΑΙ φτάννει στο συμπέρασμα ότι για να σωθεί η ανθρωπότητα πρέπει να πεθάνουν οι αθθρώποι, τότε ο ΟΗΕ επεμβαίνει για να βάλει νομικά όρια στο πόσον έξυπνα μπορούν να είναι τα AI.

Το τι ακολουθεί έν ατέλειωτο μπλα μπλα με technobabble που κάμνει το Doctor Who να ακούεται ευφυές μπροστά του, τζιαι έναν ηθικό δίδαγμα all over the place που έν έσιει καμιά εσωτερική συνέπεια.

Βλέπεται σε έναν ή θκυο μέρες αλλά μόνον με τον νουν σβηστόν.

---

Τέλος του δελτίου. Το επόμενον δελτίον προγραμματίζεται για τες 19/02/2022.