Τον Σεπτέβρην έγραφα ότι αφήνω πίσω μου την Κύπρον για πάντα, όι απαραίτητα σαν φυσικόν χώρον -μακάρι όι, αλλά ακόμα φοούμαι μιαν αναγκαστικήν επιστροφήν- αλλά σίουρα σαν την ιδέα ότι ένι κάπου που ανήκω.
Τότε, έναν μεγάλον μέρος της αποξένωσης μου που την Κύπρο είσιεν να κάμει με την σεξουαλικότηταν μου - με διάφορους τρόπους. Κυρίως είσιεν να κάμει με το πώς με το να ζήσω μακριά που την Κύπρο για θκυο-θκυόμιση χρόνια εκατάλαβα ξαφνικά ότι η ζωή μου ως τότε ήταν πολλά πιο καταπιεστική απ’ ότι ενόμιζα, τζιαι ας επίστευκα τότε ότι ήμουν στην πρωτοπορία της αναρχοκκουίαρ επανάστασης της ανατολικής Μεσογείου. Έν ξέρεις τες αλυσίδες σου αν δεν δοκιμάσεις να περπατήσεις.
Το πκιο δύσκολον κομμάτι τζιείνης της επίσκεψης στην Κύπρο ήταν ότι ετόλμησα να μιλήσω στην οικογένεια μου για την σχέση μου. Ενός χρόνου τότε - η πιο μακροχρόνια σχέση μου τζιαι η πιο συναισθηματικά στενή τζιαι ουσιαστική. Για μήνες εσκότωννεν με μέσα μου που έν εμπορούσα να την μοιραστώ με τα άτομα που κατα τ’ άλλα εθέλαν να μαθαίνουν νέα μου σε εβδομαδιαίαν βάσην. Έθελα να το ξέρουν, για να τελειώνουμε με τον ψευτοδιάλογον Ίντα νέα; — Ε, τα ίδια, αλλά τζιαι γιατί νναι, έχω την απαίτηση οι γονιοί μου να μοιράζουνται την ευτυχίαν μου τζιαι να την υπερασπίζουνται αν κάποιος την αμφισβητά. Το ότι εν τόσον δύσκολο για έναν γκέι πλάσμαν να παραδεχτεί τούτην την απαίτηση στον εαυτόν του πρώτα, τζιαι μετά πάρακατω εν που μόνον του χαρακτηριστικόν.
Εν τέλει, η αποκάλυψη της σχέσης εγίνηκεν την τελευταίαν στιγμή, ώστε να μεν τους δώκω την ευκαιρία να αντιδράσουν αμέσως, αλλά να προλάβω να φύω που την Κύπρο πρώτα. Δικαίωμαν μου. Είχα πιο ψηλές προσδοκίες - το τι άκουσα τες επόμενες μέρες ήταν αρκετά λλιόττερον απ’ ότι έθελα, τζιαι ας μεν ήταν ανοιχτά απορριπτικόν. Ήταν απλά ανοχή. Όι, ήταν ακόμα σιειρόττερον. Ήταν η συνειδητοποίηση ότι το τραυματικόν κκάμινκ άουτ στην εφηβεία εξιάστηκεν - ότι τζιείνος ούλλος ο πόνος τζιαι το θάρρος τότε έν εσημαίναν τίποτε στο τέλος της ημέρας. Το πρώτον που άκουσα ήταν ότι απλά υποψιάζουνταν ότι ίσως να είμαι (ακόμα;) γκέι. Όντως, που την εφηβεία εν εξαναμιλήσαμε για τίποτε προσωπικό. Έν ερωτήσαν ποττέ, έν ετόλμησα πιο πριν να μιλήσω για άλλες σχέσεις. Ήταν επίσης η εξορία για το καλόν μου: “ε, φαντάζουμαι εννά μείνεις Γερμανίαν, έννεν” τζιαι “ποιοι το ξέρουν στην Κύπρο; Έννεν ανάγκη να το μάθουν άλλοι”. Τζιαι στο τέλος, οι θκυο τους τοποθετήσεις που εκφράσασιν ξεκάθαρα τζιείνο που συνήθως μεινίσκει σαν υπονοούμενο: “έν θέλω να υπερασπιστώ τούντο πράμα στον κόσμο, γιαυτόν μεν το λαλείς στην Κύπρο - τζιαι έν χρειάζεται να το ψάξω τζιάλλον (σε πρότασην μου για συμβουλευτικήν αγωγή για γονιούς ΛΟΑΤ ατόμων) τζιαι το σιειρόττερο εγιώ εννά χαρώ να σε δω επιτυχημένον επιστήμονα.
(Για το τελευταίον, για τες απαιτήσεις πάνω στον κουίαρ κόσμο να επανορθώσουν για την ππουστοσύνην τους με το να εν εξαιρετικά επιτυχημένοι σε κάτι άλλον που θεωρείται ότι έσιει κοινωνικήν αξία, εννά ξαναγράψω. Έν το πιο μεγάλο θέμα που δουλεύκω με σύμβουλο, τζιαι πρόσφατα εδανίστηκα έναν βιβλίο που φαίνεται να ασχολείται ακριβώς με τούτον το κοινωνικόν φαινόμενο τζιαι σκέφτουμαι να το κάμω ριβιού κεφάλαιον-κεφάλαιον όσον το θκιαβάζω. Ίσως τζιείνα τα πποστ να τα γράψω στα εγγλέζικα όμως.)
Έν εγίνηκεν πκιο εύκολο το κκάμινκ άουτ επειδή το έκαμα για δεύτερη φορά τον Σεπτέβρη. Που τότε, εμεσολάβησεν ο χωρισμός. Ακόμα μια διαδικασία σε εξέλιξη, για μέναν τουλάχιστον τζιαι οι λεπτομέρειες έν έχουν θέση σε έναν δημόσιον μέσο όπως το μπλοκ. Για εφτομάες ολόκληρες απόφευγα την καθιερωμένη κλήση για να πω τα νέα μου. Έθελα να πω για τον χωρισμό, αλλά έσιει το ίδιο βάρος με το κκάμινκ άουτ. Εχώρισα με τον φίλο μου πάει να πει νναι, είμαι ακόμα γκέι. Σημαίνει ακόμα κάτι σιειρόττερο, ότι εννά ‘χουν την ευκαιρία να μοιραστούν μαζίν μου πώς νιώθουν για τούτον. Αφού δεν εμοιράζουνταν την χαράν μου όταν ήμουν σε τούτην την σχέση, τι θα μοιραστούν τωρά που ετέλειωσε; Γιατί να πρέπει να υποστώ το να μάθω αν τυχόν ίσως τωρά σιαίρουνται; Αν ανακουφιστήκαν; Ίσως ότι εν μια καλή ευκαιρία να ισιώσω τωρά; Ή έστω να αφοσιωθώ στην καριέραν μου χωρίς αντιπερισπασμούς τζιαι να γινώ ένας επιτυχημένος επιστήμονας που έν θα έσιει προσωπική ζωή;
Αν δεν μπορούν να καταλάβουν ότι τζιαι οι γκέι αγαπούν, μπορούν να καταλάβουν ότι πονούν άμαν χάννουν κάποιον;